قتل عام جامعه

«اصلاً وقت ندارم.» این جمله را از همسر و همکارمان و دیگر افراد خانواده و جامعه می­شنویم و بارها به آن­ها تحویل می­دهیم. درمقابل درخواست منطقی و معقول فرزندمان این جمله را می­گوییم، درحالی­که روزانه به­طورمتوسط یکی­‌دو ساعت را به گردش در فضای مجازی می­گذرانیم و وقتمان را با روخوانی و مرور مطالب نه­چندان مفید تلف می­کنیم. آرام­آرام با کتاب بیگانه شده­ایم و فقط مطالبی برایمان ارز­شمندند که درک و فهمشان به سه ثانیه زمان نیاز داشته باشد. مغزمان نمی­تواند چندین صفحه را پردازش کند. از تحقیق روی­گردان شده­ایم. مطالعه و بررسی برایمان بی­معنا شده و